Wczoraj mała jakieś przedpołudnie bez spania. Od 8 rano, po karmieniu miała oczka jak 5 złotych i spać nie chciała. Chciała się przytulać to do mamy to do taty, chciała aby jej śpiewać, nucić i nie wiadomo co jeszcze:) Popłakiwała tylko troszkę:)
Koło południa, kręcę się po domu, mąż urzęduje w łazience, a mała urzęduje sobie w swoim łóżeczku. I nagle dzwonek do drzwi. Nie spodziewaliśmy się żadnych gości - nikt się nie zapowiadał a rodzice moim mieli przyjechać dopiero za jakieś 2h.
Ja w domowych leginsach i koszulce łatwej do karmienia, mąż w łazience też w domowych ciuszkach, otwieram drzwi a tam ksiądz.

Nie miałam serca powiedzieć mu, że nie przyjmujemy więc musiałam go wpuścić:) U nas na klatce zawsze parę dni wcześniej wywieszali kartkę z informacją o kolędzie a w tym roku nie było:(
Od wejścia zaczęłam gęsto się tłumaczyć, że ja dopiero ze szpitala, że jesteśmy nieprzygotowani, że w domu mamy noworodka:)
W salonie rozgardiasz: w tv leci tenis, na stole jakieś talerze i kubki, pranie małej na krześle:) Jak to wszystko ogarnęłam, mój małżonek wygramolił się z kibelka i przystąpiliśmy do modlitwy. Ministrant krzywo spoglądał na Gabi siedzącą na kanapie i przyglądającą się całej sytuacji:)

Ksiądz ten jak wiemy (choć nie jest z naszej parafii to już miał okazję być kiedyś u nas na kolędzie) bardzo sympatyczny i wyrozumiały. Wybaczył Nam totalny brak przygotowania i miło podpytywał jak sobie radzimy w nowej roli.

A Alicja? Całą wizytę była grzeczna i spokojna a zaraz jak tylko ksiądz wyszedł od Nas rozpłakała się na całego :)

Ot ma dziewczyna wyczucie czasu:)

Buziaki :*